Sandro Botticelli
Sandro Botticelli, a tak naprawdę Alessandro di Mariano Filipepi urodził się 1 marca 1445 roku we Florencji, zmarł około 17 maja 1510 roku. Wybitny malarz, przedstawiciel szkoły florenckiej oraz wczesnego i dojrzałego renesansu. Pseudonim artysty pochodził od przydomku jego brata, którego nazywano beczką (włoskie Botticelli).
Botticelli rozpoczął swoją działalność malarską w wieku 25 lat. Wówczas założył pracownię, w której tworzył obrazy dla bogatych włoskich rodów. Nauki pobierał na terenie całego kraju, m.in. w Rzymie. Do śmierci malował w domu krewnych Medyceuszy. Twórczość Sandro Botticellego charakteryzuje się indywidualnością, choć widoczne są wpływy stylu Lippego oraz Baldovinettego. W dorobku Botticellego jest sporo wybitnych dzieł. Wśród nich warto zwrócić uwagę na cztery malowidła. Po pierwsze obraz ołtarzowy, który powstał do kościoła Santa Elisabetta Della Convertire. Kolejnym jest obraz tablicowy Św. Sebastiana. Dużą sławę przyniósł mu także obraz „Pokłon trzech króli”. Najbardziej znanym dziełem Botticellego jest jednak obraz „Narodziny Wenus”.
Papież Sykstus IV powierzył Sandro freski w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie. Prace trwały rok. W sumie na ścianach świątyni podziwiać można było papieskie portrety i monumentalne obrazy: „Młodość Mojżesza”, „Młodość Chrystusa” oraz „Uśmierzenie przez Mojżesza i Aarona rebelii Korego, Datana i Abirona”. Kolejne freski autorstwa Botticellego powstały w willi Tornabuoni-Lemmie, aktualnie znajdują się one w Luwrze. Pierwsze zmiany w stylu Sandro zauważyć można w dziele Zwiastowanie, które zdobiło kaplicę Benedetta di ser Giovanni Guardi w kościele Santa Maria Magdalena de’Pazzi. Mocne kolory i dużo światłocienia zastąpiły dotychczasową delikatność. Rozterki ideologiczne także miały wpływ na obrazy, w których pod koniec XV wieku, pojawiły się nieznany dotąd tragizm. Najbardziej krytykowanymi pracami Botticellego były ilustracje do „Boskiej komedii”, które uznano za chaotyczne i nieciekawe.
Sandro Botticelli słynął ze zniekształcania swych postaci. Nie zwracał też uwagi na grę światła i cienia, kompozycja często był zachwiana. Jego celem bowiem było przedstawienie charakteru danej postaci, a nie jej wyglądu. Jego obrazy określane są jako płaskie i linearne, a styl iście poetycki. W kwestii braw wybierał te chłodne i czyste. Był również bardzo precyzyjnym artystą. Aktualnie obrazy włoskiego malarza oglądać można w największych galeriach na całym świecie, m.in. we rodzimej Florencji oraz Londynie i Waszyngtonie. Do istotnych dzieł Sandro Botticellego zaliczyć należy „Wenus i Mars”, „Madonna w ogrodzie różanym”, „Mistyczne Narodzenie”, „Portret młodzieńca” (możliwe, że to autoportret).
12 czerwca, 2013 w 9:25 pm
Z przyjemnością zawiadamiam, że nie mam opinii!
11 marca, 2017 w 10:32 am
Botticelli zdefiniował piękno jako zespół cech, w którym niczego nie trzeba poprawiać ani upiększać…