Rafał Malczewski
Rafał Malczewski urodził się 24 października 1892 roku w Krakowie, zmarł 15 lutego 1965 roku w Montrealu. Jeden z najbardziej znanych polskich malarzy, pisarzy i podróżników. Syn wybitnego malarza Jacka Malczewskiego.
Rafał Malczewski zajmował się także pisaniem felietonów oraz wyprawami w Tatry. Swoją działalnością starał się popularyzować polskie góry i aktywność fizyczną. Rafał Malczewski chodził do gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Następnie przeniósł się na studia do Wiednia. W 1915 roku ukończył filozofię, architekturę i agronomię. Naukę kontynuował w Polsce, na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczył go również ojciec. W tym czasie mieszkał w Zakopanem. Pracował jako ratowniki TOPR, kochał narciarstwo i wędrówki po górach. W 1917 roku wziął ślub z Bronisławą Dziadosz. Doczekał się dwójki dzieci. Rodzina Malczewskich miała jednak kłopoty finansowe. Z pomocą przyszedł mu wówczas ojciec i sprezentował mu willę Marysin.
Rafał Malczewski przyjaźnił się z Witkacym, Karolem Szymanowskim oraz Kornelem Makuszyńskim. Od 1932 roku był członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”. Zaprojektował scenografię w zakopiańskim Teatrze Formistycznym. Jego wpływ na polską sztukę został zauważony w 1937 roku i otrzymał Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury. Wybuch wojny zmusił malarza do ucieczki z kraju. Przez kilka miesięcy przebywał w Hiszpanii, później w Portugalii. W 1941 roku wyjechał Brazylii. W Rio de Janeiro mieszkał dwa lata, gdzie malował lokalne krajobrazy. Z czasem udało mu się zdobyć wizę kanadyjską i wprowadził się najpierw do Ottawy. Swoje pracy wystawiał m.in. w Museum of Art w Montrealu oraz nowojorskich galeriach sztuki.
W 1957 roku przeszedł udar mózgu i został częściowy sparaliżowany. Od tego czasu mógł jedynie malować akwarelę. Dwa lata później pojechał do Polski, by odwiedzić córkę, wrócił jednak do Kanady. W 1964 roku zorganizowano w Montrealu jego ostatnią wystawę. Kilka miesięcy później zmarł. Został pochowany w Montrealu. Rafał Malczewski prócz malowania krajobrazów specjalizował się w portretach oraz scenkach z życia codziennego. Preferował gładką i lśniącą fakturę, rozmyte kształty i chaotyczny, dziecinny styl. Najważniejsze jego dzieła to:
- „Krajobraz zakopiański”,
- „Pejzaż górski – Huculszczyzna”,
- „Mężczyzna pod drzewem”,
- „Burza w górach Itatiaia (Brazylia)”,
- Portret Stanisława Ignacego Witkiewicza.