Mark Rothko
Mark Rothko, a właściwie Marcus Rothkowitz, urodził się 25 września 1903 roku w Dyneburgu, zmarł 25 lutego 1970 roku w Nowym Jorku. Jeden z najwybitniejszych malarzy amerykańskich XX wieku. Zaliczany do grona twórców color field painting. Początkowo niedoceniany artysta, sławę zyskał w latach sześćdziesiątych. Jego dzieła podziwiać można w galeriach i muzeach, np. w Nowym Jorku czy Los Angeles.
Mark Rothko w sierpniu 1913 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Kilka lat wcześniej do USA wyemigrował jego ojciec. Marcus uczył się w liceum w Portland. Dzięki zdobyciu stypendium mógł rozpocząć studia na Yale University. Stracił je po pierwszym roku i przeniósł się do Nowego Jorku. Tam nauki pobierał w Art Students League. Następnie pracował jako nauczyciel plastyki w Brooklyn Jewish Center. Pierwsza poważna wystawa jego prac odbyła się w 1933 roku w Contemporary Arts Gallery. Był cenionym malarzem, choć bez spektakularnych sukcesów. Jego dochód pochodził głównie z lekcji malarstwa. Wspólnie Baziotesem, Motherwellem i Newmanem w 1948 roku otworzył szkołę The Subject of the Artist.
Swój talent Mark Rothko mógł zaprezentować dzięki dekoracji ściennej, jaką miał wykonać dla nowojorskiego Seagram Building. Następnie zajmował się uniwersytecką kaplicą przy University of St. Thomas w Teksasie. Stworzył 18 prac, ściśle ze sobą powiązanych, a budynek nazwano Kaplicą Rothko. Na tym zakończyła się jego kariera artystyczna. Mark Rothko cierpiał na depresję i po zakończeniu tego zlecenia popełnił samobójstwo – podciął sobie żyły.
Obrazy Marka Rothko przepełnione są prostymi emocjami oraz spokojem. Artysta skupił się na kilku intensywnych kolorach, unikał detali. Dbał bardzo natomiast o swoje pędzle oraz sposób prezencji dzieł i jego odpowiednie oświetlenie. Z czasem Rothko eksperymentował z abstrakcją, za pomocą której przedstawiał rozpacz lub ekstazę. Jego malarstwo cechują też powtórzenia. Do najważniejszych jego obrazów zaliczyć można m.in. „Wine-Rust-Blue on Black”, „Black on Grey”, „Czarny, zielony i pomarańczowy” oraz „Biel ponad czerwienią”.