Hard-edge painting, czyli malarstwo ostrych krawędzi jako kierunek wykształciło się w drugiej połowie XX wieku. Ten nurt w malarstwie opiera się przede wszystkim na mocno zarysowanych konturach, które widoczne są między barwnymi plamami o zbliżonym bądź całkowicie innym odcieniu. W dziełach hard-edge painting bardzo często wykorzystywany był motyw figur geometrycznych.

Nurt hard-edge painting po części związany jest z abstrakcją geometryczną oraz takimi kierunkami w malarstwie jaki op-art czy color field painting. Pojęcia hard-edge painting jako pierwszy użył Jules Langner. Krytyk Los Angeles Times w 1959 roku w ten właśnie sposób określił prace artystów z Kalifornii. Amerykańscy malarze w dobie silnego zainteresowania abstrakcyjnym ekspresjonizmem stworzyli odmienną formę sztuki malarskiej, w której na powierzchni płótna widoczne były mocne i jasne kontury, wypełnione kolorami.

Rok później od oficjalnego powstania hard-edge painting zostało utworzone centrum twórczości tego nurtu. Działo one w Kalifornii, zrzeszając kilka różnych szkół, nie tracąc przy tym swojego indywidualnego stylu. Hard-edge painting szybko zyskał popularność jako kierunek w malarstwie i uzyskał status samodzielnego w krótkim czasie. Wcześniej takie zjawisko miało miejsce w przypadku formalizmu.

Artyści Hard-edge painting swoje inspiracji czerpali z poprzednich nurtów. Przede wszystkim wzorowano się na abstrakcjonizmie geometrycznym. Szczególnie widoczny był wpływ awangardowych malarzy, Pieta Mondriana i Josefa Albersa. W połowie XX wieku została zauważona twórczością grupy malarzy: Johna McLaughlina, Lorsera Feitelsona i jego żony Helen Lundenberg, Karla Benjamina oraz Fredericka Hammersley’a. Wspólnie chcieli zorganizować wystawę malarstwa niefiguratywnego. Doszło do tego w 1959 roku w Los Angeles County Museum of Art. Nie uczestniczyła w niej Helen Lundenberg. Reszta artystów, klasycznych abstrakcjonistów, została określona przez Lawrence’a Alloway’a jako California Hard-edge.

Wśród przedstawicieli kierunku hard-edge painting wielu malarzy, byli to m.in. Richard Anuszkiewicz, John Plumb, Max Bill, Richard Paul Lohse, Myron Stout, Al Held, Ludwig Sander, Burgoyne Diller, Ellsworth Kelly, Alexander Liberman, Gene David, John Levee, Morris Louis, Larry Zox, David Diao, Pat Lipsky, Kenneth Noland, Neil Williams, David Novros, oraz Robert Indiana.