Albrecht Dürer

Albrecht Dürer urodził się 21 maja 1471 roku, a zmarł 6 kwietnia 1528 roku w swoim rodzinnym mieście – Norymberdze. Malarz ten jest najwybitniejszym przedstawicielem niemieckiego malarstwa renesansowego.

Jego ojciec był Węgrem, który przeniósł się do Niemiec i został złotnikiem, dlatego też Albrecht jak i jego rodzeństwo od najmłodszych lat obcowały ze sztuką. Albrecht i jego młodszy brat przygotowywani byli przez ojca do zawodu złotnika, jednak obaj wybrali drogę malarstwa.

Dürer, jako dwudziestolatek wyruszył w pierwszą po Europie podróż swojego życia, która trwała cztery lata. Po tym okresie powstały głównie akwarelowe pejzaże. Dürer podrużując pobierał nauki rysunku i malarstwa. W swoim życiu odbył jeszcze dwie takie eskapady, jedna z nich na początku XVI wieku obejmowała Wenecję, gdzie podglądał prace innych malarzy renesansowych głównie Tycjana i Giovanniego Bellini. W czasie trwania tej drugiej, Dürer skupił się przede wszystkim na płaskorzeźbie w drewnie i miedzi. Z tego okresu pozostał cykl szesnastu drzeworytów i miedzioryt „Adam i Ewa”.

Albrecht Durer, Adam i Ewa, 1507

We Włoszech talent Niemca został doceniony, proponowano mu nawet, by pozostał na dłużej w Wenecji.  Dürer wrócił jednak do NIemiec. Po tej wyprawie skupił się bardziej na malarstwie. Wtedy powstały obrazy „Adami i Ewa ”, „Portret młodzieńca”, „Męczeństwo dziesięciu tysięcy”, „Autoportret”. W 1512 roku patronat nad jego sztuką objął cesarz Maksymilian I Habsburg. Powstały wtedy miedzioryty „Święty Hieronim w swoim badaniu”, „Rycerz, śmierć i diabeł”, „Melencolia I”. Inne znane dzieła artysty to drzeworyt „Nosorożec”, obrazy „Czterej Apostołowie”, „Chrystus wśród uczonych w Piśmie”, „Hołd Trzech Króli”, „Madonna i Dzieciątko z czyżykiem”, „Madonna z Dzieciątkiem i gruszką”, „Święto Różańcowe”.

Albrecht Durer, Autoportret, 1498

Malarz stworzył także dwa ołtarze dla kościoła św. Katarzyny w Norymberdze pt. „Ołtarz Paumgartnerów” i ołtarz znajdujący się w uzdrowisku w Saksonii pt. „Ołtarz Jabacha”. Namalował też cztery swoje autoportrety w różnych okresach twórczości i różną techniką. Pierwszy pochodzi z 1484 roku i jest to tzw. srebrny sztyft na papierze, drugi autoportret to obraz olejny na płótnie z 1493 roku, a trzeci pochodzi z 1498 roku i jest to olej na desce. Ostatni datowany jest na 1500 rok. Inne dzieła to dwadzieścia rycin z serii „Żywot Marii”, jedenaście rycin „Duża Pasja”, miedzioryt „Św. Weronika”.

Artysta bardzo interesował się też wojskowością, a głównie obronnością. To na podstawie jego planów i rysunków wybudowano mury obronne niemieckiego miasteczka Ulm, napisał też traktat o miernictwie. Malarz zmarł, jako doceniony artysta w całej Europie pozostawiając po sobie dość pokaźny majątek. Jego dom służy dziś, jako muzeum, a grób do dziś jest odwiedzany przez miłośników jego talentu.