André Derain

André Derain urodził się w 1880 roku w Chatou we Francji. Jego ojciec był uznanym cukiernikiem i członkiem rady miasta, dzięki czemu rodzinie Derainów nie brakowało pieniędzy na wysłanie syna do szkoły. André ukończył jednak edukację z łatką leniwego i niespokojnego ucznia. Znacznie później stwierdził on, że wspomnienie szkoły sprawia mu znacznie więcej przykrości niż najgorsze chwile w wojsku. Jedynym przedmiotem, w którym Derain wiódł prym był rysunek.

W 1898 roku rozpoczął on naukę w prywatnej szkole malarskiej – Académie Carrière – w Paryżu. Tam też poznał Henriego Matisse’a. Dwa lata później Derain zaprzyjaźnił się ze starszym o cztery lata Mauricem de Vlaminckiem i wspólnie z nim wynajął pomieszczenia nieczynnej restauracji w Chatou.

André Derain, Portret Matisse'a, 1905

Derain ulepszał swój warsztat, kopiując obrazy w Luwrze oraz odwiedzając liczne wystawy sztuki współczesnej.

W 1901 roku Derain został powołany do wojska, gdzie spędził trzy lata. W 1905 roku pierwsze obrazy Deraina zostały wystawione na Salonie Niezależnych. Sprzedał wówczas cztery swoje prace. Na Salonie Jesiennym obrazy Deraina, Matisse’a i Vlamincka zostały wystawione w jednej sali, określonej przez jednego z krytyków mianem klatki z dzikimi zwierzętami („Cage aux Fauves”). Tak też zrodził się fowizm, którego zarówno Derain, jak i Matisse i Vlaminck byli głównymi przedstawicielami.

Po sukcesie na Salonie Jesiennym, marszand Ambroise Vollard wysłał Deraina do Anglii i zlecił mu namalowanie londyńskich pejzaży, stanowiących obecnie wizytówkę malarza.

André Derain, Kąpiące się, 1907

W 1914 roku Derain został wcielony do armii i wysłany na front. Nie zahamowało to jednak jego kariery. Manszard Paul Guillaume zorganizował mu w 1916 roku pierwszą samodzielną wystawę.

Derain był zmuszony do pozostania w armii aż do 1919 roku.

Jeszcze w tym samym roku, od razu po powrocie z wojska stworzył on scenografię do baletu Siergieja Diagilewa. Jego sława rosła. W latach 1920-1924 powstały aż cztery książki, traktujące o jego malarstwie.

Jako pierwszy w kręgu malarskim zafascynował się malarstwem prymitywnym, sztuką afrykańską, której wpływy ujawniły się w jego pracach.

W czasie drugiej wojny światowej Derain mieszkał głównie w Paryżu. W 1941 roku odmówił sportretowania rodziny ministra spraw zagranicznych III Rzeszy – Joachima von Ribbentropa. Przyjął natomiast (wraz z Vlaminckiem) zaproszenie na oficjalną wizytę w Niemczech. Fakt ten sprawił, że po zakończeniu wojny malarz został oskarżony o kolaborację i odrzucony przez część społeczeństwa.

W późniejszych latach Derain ilustrował książki, przygotowywał scenografie teatralne. W 1954 roku został potrącony przez ciężarówkę i zmarł niedługo po wypadku, w wyniku odniesionych obrażeń.

Najważniejsze prace André Deraina:

• „Portret Matisse’a”, 1905,
• „Łodzie w porcie Collioure”, 1905,
• „Port w Collioure”, 1905,
• „Marina w Londynie”, 1906,
• „Kobieta w koszuli”, 1906,
• „Most londyński”, 1906,
• „Most Waterloo”, 1906,
• „Big Ben”, 1906,
• „Parlament londyński nocą”, 1906,
• „Most Westminsterski”, 1906,
• „Kąpiące się”, 1907,
• „Drzewa nad Sekwaną”, 1913,
• „Arlekin i Pierrot”, 1924.