Siesta – Vincent van Gogh

Rok powstania: 1890
Technika malarska: olej na płótnie
Gatunek malarski: malarstwo rodzajowe
Styl malarski: postimpresjonizm
Ekspozycja: Musee de O’rsay

Vincent van Gogh, Siesta, 1890

„Siesta” pędzla Vincenta van Gogha znana jest również jako „Południe – Odpoczynek od pracy”. Ten holenderski malarz postimpresjonistyczny stworzył swoje dzieło w styczniu 1890 r., przebywając w szpitalu psychiatrycznym w miejscowości Saint-Rémy de Provence. „Siesta” to obraz namalowany techniką olejną o wymiarach 73,0 × 91,0 cm. Można go podziwiać w zbiorach paryskiego Musèe d`Orsay.

„Siesta” powstała jako wytwór chorego już wówczas umysłu van Gogha. W 1889 r. zgłosił się on na dobrowolne leczenie do szpitala Saint Paul-de-Mausole w Saint-Rémy. W wyniku braku jakichkolwiek modeli ten holenderski postimpresjonista zajął się kopiowaniem swoich ulubionych mistrzów malarskich. W sumie namalował około 40 takich kopii, w tym niemal 20 z tych prac było inspirowanych malarstwem Milleta. Jean-François Millet należał do artystów, którzy mieli największy wpływ na twórczość van Gogha. W dziełach inspirowanych pracami Milleta van Gogh skupiał się na przedstawianiu pojedynczych mieszkańców wsi podczas ich prac polowych, w tym m.in. koszenia i wiązania ściętego zboża w snopki czy strzyżenia owiec. Bezpośrednią inspiracją i wzorcem „Siesty” były cykl drzeworytów pt. „Cztery pory dnia” Adriena Lavieille`a z 1873 r.

Obraz przedstawia dwójkę robotników rolnych, którzy oddają się popołudniowemu odpoczynkowi od pracy, czyli sjeście. Para mieszkańców wsi została ukazana pomiędzy leżącymi wokół nich stogami siana. Błękit nieba oraz klarowne ostre żółcienie słońca miały symbolizować niczym niezmącony spokój tej odpoczywającej pary. Van Gogh pozostał wierny oryginalnej kompozycji i wszystkim szczegółom na pierwszym planie. Mimo spokojnego charakteru tej sceny, która w oryginale miała symbolizować francuską wieś lat 60. XIX w., van Gogh pozwolił sobie na osobistą interpretację. Uzyskał ją dzięki chromatycznej konstrukcji dzieła opartej na kontrastowych kolorach dopełniających, czyli żółto-pomarańczowej i niebiesko-fioletowej barwy. Mimo sielankowości tej scenki, obraz emanuje wyjątkową artystyczną intensywnością, która była typowa dla van Gogha.

Vincent van Gogh chciał nawiązać swoją „Siestą” do motywu godności pracy, który cechował także jego wcześniejsze prace malarskie namalowane jeszcze w Holandii. W tym przypadku artysta użył jednak jaśniejszych barw. Krajobraz, który przedstawił był teraz słoneczny i kwitnący oraz stanowił przeciwieństwo ciemnobrunatnych tonacji z jego holenderskich płócien. Tym obrazem van Gogh chciał udowodnić to, iż mimo swoich osobistych problemów nigdy nie stracił on wiary w sens ludzkiego wysiłku i nigdy nie zwątpił w wartość ludzkiego życia.