Pablo Picasso
Tego hiszpańskiego malarza nie trzeba nikomu przedstawiać. Prawdziwy geniusz w swej dziedzinie, zasłynął nietuzinkowym wykorzystywaniem figur geometrycznych. Pablo Picasso, a dokładniej Pablo Diego José Francisco Ruíz Blasco, urodził się 25 października 1881 roku na terenie hiszpańskiej Malagi. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku we Francji. Picasso wraz z Georges Braque uznawani są za prekursorów kubizmu.
Twórczość Pablo Picasso dzielona jest na kilka okresów. Pierwszym, trwający od 1901 do 1904 roku, był okres błękitny. W tym czasie artysta koncentrował się na refleksji i melancholii. Dominowały stonowane barwy i portrety biednych ludzi – „Stary gitarzysta”, „Dwie siostry”. Po tym czasie nastąpiła ogromna zmiana, czyli okres różowy. Wówczas Picasso skupił się na malowaniu cyrkowców – „Kuglarze”, „Rodzina arlekina”. W 1907 roku nastąpił kolejny przełom w twórczości artysty, zwany okresem murzyńskim. Tym razem wielkiej deformacji artysta poddał ludzkie ciało, co wywołało fale krytyki (np. „Panny z Awignon”). Obecnie dzieła z tego okresu uznawane są za najznakomitsze w historii malarstwa.
Wielki wpływ na dorobek Picassa miała współpraca z G. Braque’em. Obaj zainspirowani sztuką iberyjską i afrykańską, stworzyli nowy kierunek w malarstwie, zwany kubizmem. Dzieła opierały się na geometrycznym rozbiciu wielu płaszczyzn, poszukiwaniu nowego wymiaru kształtów i barw („Poeta”, „Nuty i gitara”). Owocną współpracę zakończyła I wojna światowa. Następnie Picasso zbliżył się nieco do surrealizmu, ale jedynie w swobodnym i niezobowiązującym charakterze. Do końca życia pozostał wierny kubizmowi.
W okresie II wojny światowej Picasso przebywał we Francji, gdzie działał we Francuskiej Partii Komunistycznej. Za pośrednictwem sztuki pragnął wyrazić swoje antywojenne poglądy. „Masakra w Korei”, „Wojna”, „Pokój” to najsłynniejsze obraz z powojennego okresu.
Inne znane obrazy Pabla Picasso: Guernica, Portret Gertrudy Stein, Kobieta z gitarą, Palomy w błękicie, Taniec, Trzy Gracje, Ukrzyżowanie, Trupiarnia.