Francis Picabia

Jego życie artystyczne było bardzo wszechstronne. Zaczynając od przewodniego w karierze malarstwa kończąc na poezji. Był to twórca, który przez całe życie poszukiwał nowych wyzwań i eksperymentował na wielu polach malarstwa i sztuki.

Urodził się w 1879 roku w Paryżu. Początkiem jego drogi artystycznej były studia na paryskich uczelniach artystycznych. W ich trakcie pozostawał po silnym wpływem impresjonistów, m in. Alfreda Sisley’a, który w głównej mierze kształtował jego gust malarski. Po studiach od 1909 roku obracał się w towarzystwie kubistów. Zaowocowało to tym, że w latach 1911-1912 został aktywnym członkiem grupy kubistycznej wśród takich osobowości jak: Apollinaire cz Metzinger.

Francis Picabia, Idylla, 1927

Później jednak Picabia odłączył się od grupy na rzecz innych poszukiwań odmiennych inspiracji. Trafił aż do Nowego Jorku pod skrzydła dadaistów. Tam poznał Marcela Duchampa, z którym założył czasopismo „391”. Później wrócił do Europy i rozpoczął podróż po Barcelonie, Zurychu i Paryżu gdzie wcielał w życie swoje dadaistyczne wizje, aż do roku 1921, kiedy ostatecznie i definitywnie rozstał się z tym nurtem. Przez kolejne cztery lata eksperymentował z surrealizmem, by końcowo, u schyłku II wojny światowej, zająć się malarstwem abstrakcyjnym.

Francis Picabia, Parada miłości, 1917

Francis Picabia – słynne obrazy:

• Parade amoureuse, 
• Idylle, 
• Fille née sans mère, 
• Voilà la femme.